Дунд сургуулийн нэг багш сурагчиддаа нэгэн туршилтанд оролцохыг хусч байгаа эсэхийг нь асуулаа. Мэдээж энэ нь "амьдралын гэсэн тодотголтой байсан нь хүүхдүүдийн сонирхлыг ихэд татсан учраас тэд ч дуртай нь аргагүй зөвшөөрөв Тэгтэл багш нь дараагийн өдөр хүүхэд тус бүрийг 5кг төмс. 1 гялгар уутан тор авчрах даалгавар өгөхөд хүүхдүүд багшийнхаа чухам яах гээд байгааг нь огт ойлгоогүй ч маргааш нь хүүхэд тус бүрийн ширээн дээр төмс болон гялгар уутнууд бэлэн болсон байв.
Багш анги руугаа ороод өөр РҮҮ нь асуусан нүдээр харах сурагчиддаа "За одоо та нар өнөөдрийг хүртэл үзэн ядаж байсан юмуу дургүи хүмүүсийнхээ нэрийг нэг нэг төмсөн дээр бичээд тор руугаа хий" гэж хэлэв. Ийн хэлээд удаа ч үгүй байтал зарим хүүхдийн торондхэдхэн төмс орсон баихад заримынх нь бүр дүүрэн болсон харагдана. Ингээд бүх хүүхдүуд торондоо төмсев 1 хийж дууссаны дараа багш нь "Одоо та нар төмстэй тороо хаа явсан газраа авч яв Унтахдаа орныхоо хажууд тавь. автобусанд суухдаа. тэр ч байтугай хичээлдээ ирэхдээ хүртэл авч аваарай* гэж хэлэв. Энэ өдрөөс хойш долоо хоног өнгөрөв. Ингээд тогтсон хугацаа болж багшийг ангид оров уу үгүй юу л 'Багшаа иим хүид ачааг үргэлж барьж | явах надад хэцүү баина. багшаа төмснүүд ялзарч эхэлсэн. Би залхаж ядарч байна* гэх зэрэг үргэлжилсэн их юмдол тавьжээ. Гэтэл багш нь инээмсэглэн байж: "Аливаа хүнийг уучлахгүй байх нь тэднийгбус өөрийгөө шийтгэж байдаг юм гэдгийг та нар ойлгосон гэж бодож байна. Ингэснээрээ бид өертөө л хүнд ачаа үүрдэг Ер нь эцэст I нь хэлэхэд бусдыг уучилна гэдэг бол чиний өөрөө өөртөө хииж байгаа сайн зүйл юм' гэж хэллээ.
Багш анги руугаа ороод өөр РҮҮ нь асуусан нүдээр харах сурагчиддаа "За одоо та нар өнөөдрийг хүртэл үзэн ядаж байсан юмуу дургүи хүмүүсийнхээ нэрийг нэг нэг төмсөн дээр бичээд тор руугаа хий" гэж хэлэв. Ийн хэлээд удаа ч үгүй байтал зарим хүүхдийн торондхэдхэн төмс орсон баихад заримынх нь бүр дүүрэн болсон харагдана. Ингээд бүх хүүхдүуд торондоо төмсев 1 хийж дууссаны дараа багш нь "Одоо та нар төмстэй тороо хаа явсан газраа авч яв Унтахдаа орныхоо хажууд тавь. автобусанд суухдаа. тэр ч байтугай хичээлдээ ирэхдээ хүртэл авч аваарай* гэж хэлэв. Энэ өдрөөс хойш долоо хоног өнгөрөв. Ингээд тогтсон хугацаа болж багшийг ангид оров уу үгүй юу л 'Багшаа иим хүид ачааг үргэлж барьж | явах надад хэцүү баина. багшаа төмснүүд ялзарч эхэлсэн. Би залхаж ядарч байна* гэх зэрэг үргэлжилсэн их юмдол тавьжээ. Гэтэл багш нь инээмсэглэн байж: "Аливаа хүнийг уучлахгүй байх нь тэднийгбус өөрийгөө шийтгэж байдаг юм гэдгийг та нар ойлгосон гэж бодож байна. Ингэснээрээ бид өертөө л хүнд ачаа үүрдэг Ер нь эцэст I нь хэлэхэд бусдыг уучилна гэдэг бол чиний өөрөө өөртөө хииж байгаа сайн зүйл юм' гэж хэллээ.
Сургамжит өгүүллэгүүд...
No comments:
Post a Comment